Met Daan (8 jaar) ben ik op een ochtend het bos in gegaan. Samen hebben we een mandala gemaakt met een grote paddenstoel als kern, eikeltjes, takjes, bladeren en gras.

Wat hebben we een fijne ochtend gehad; we hebben veel gepraat, hard gewerkt en wat waren we uiteindelijk trots op ons kunstwerk. Toen zijn moeder, maar ook andere mensen die aan het wandelen waren kwamen kijken, waren we helemaal trots! Daan was helemaal aan het glunderen! Wat was dit een unieke ochtend waarbij Daan even helemaal in de schijnwerpers stond. We hebben nog een paar foto's gemaakt en hebben met buikpijn afscheid genomen van de mandala, wetend dat de wind en regen de mandala langzaam zou wegvagen.

Wat was het een mooie ochtend! En wat heeft de mandala ook bij Daan veel teweeg gebracht. Een week erna liep hij nog op "wolkjes"zei zijn moeder.